Continue to read this article?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Huc et illuc, Torquate, vos versetis licet, nihil in hac praeclara epistula scriptum ab Epicuro congruens et conveniens decretis eius reperietis. Duo Reges: constructio interrete. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Crasso, quem semel ait in vita risisse Lucilius, non contigit, ut ea re minus agelastoj ut ait idem, vocaretur. Sunt autem, qui dicant foedus esse quoddam sapientium, ut ne minus amicos quam se ipsos diligant. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Is enim percontando atque interrogando elicere solebat eorum opiniones, quibuscum disserebat, ut ad ea, quae ii respondissent, si quid videretur, diceret. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Nam et ille apud Trabeam voluptatem animi nimiam laetitiam dicit eandem, quam ille Caecilianus, qui omnibus laetitiis laetum esse se narrat. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. Quis est tam dissimile homini. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Si vero id etiam explanare velles apertiusque diceres nihil eum fecisse nisi voluptatis causa, quo modo eum tandem laturum fuisse existimas? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Cur haec eadem Democritus?

Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando; Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Pollicetur certe. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.

1. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.
2. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
3. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?