Continue to read this article?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Aristoteles, Xenocrates, tota illa familia non dabit, quippe qui valitudinem, vires, divitias, gloriam, multa alia bona esse dicant, laudabilia non dicant. Duo Reges: constructio interrete. Quae enim dici Latine posse non arbitrabar, ea dicta sunt a te verbis aptis nec minus plane quam dicuntur a Graecis. Cuius oratio attende, quaeso, Brute, satisne videatur Antiochi complexa esse sententiam, quam tibi, qui fratrem eius Aristum frequenter audieris, maxime probatam existimo. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Sed quod proximum fuit non vidit. Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-.

1. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.
2. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Non enim in ipsa sapientia positum est beatum esse, sed in iis rebus, quas sapientia comparat ad voluptatem. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Quae possunt eadem contra Carneadeum illud summum bonum dici, quod is non tam, ut probaret, protulit, quam ut Stoicis, quibuscum bellum gerebat, opponeret.

Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum virtute, vivere. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Sit voluptas non minor in nasturcio illo, quo vesci Persas esse solitos scribit Xenophon, quam in Syracusanis mensis, quae a Platone graviter vituperantur; Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. An hoc usque quaque, aliter in vita?