Continue to read this article?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Duo Reges: constructio interrete. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.

Bonum appello quicquid secundurn naturam est, quod contra malum, nec ego solus, sed tu etiam, Chrysippe, in foro, domi; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Sed tu, ut dignum est tua erga me et philosophiam voluntate ab adolescentulo suscepta, fac ut Metrodori tueare liberos. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat. Quippe, inquieta cum tam docuerim gradus istam rem non habere quam virtutem, in qua sit ipsum etíam beatum. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?

Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Academia tamquam philosophum disputaturum. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;