Continue to read this article?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis. Rationis enim perfectio est virtus; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere? Duo Reges: constructio interrete. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.

Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Ista similia non sunt, Cato, in quibus quamvis multum processeris tamen illud in eadem causa est, a quo abesse velis, donec evaseris; Nam omnia, quae sumenda quaeque legenda aut optanda sunt, inesse debent in summa bonorum, ut is, qui eam adeptus sit, nihil praeterea desideret. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. An nisi populari fama? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. In enumerandis autem corporis commodis si quis praetermissam a nobis voluptatem putabit, in aliud tempus ea quaestio differatur. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum? Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere.

• Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.
• Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit?
• Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?
• Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
• Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?

Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Ego autem existimo, si honestum esse aliquid ostendero, quod sit ipsum vi sua propter seque expetendum, iacere vestra omnia. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.