Continue to read this article?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Duo Reges: constructio interrete. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Est autem situm in nobis ut et adversa quasi perpetua oblivione obruamus et secunda iucunde ac suaviter meminerimus. Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quod quidem mihi si quando dictum est-est autem dictum non parum saepe-, etsi satis clemens sum in disputando, tamen interdum soleo subirasci. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Nemo est igitur, quin hanc affectionem animi probet atque laudet, qua non modo utilitas nulla quaeritur, sed contra utilitatem etiam conservatur fides. Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis. Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Id enim natura desiderat. Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. Quia, cum a Zenone, inquam, hoc magnifice tamquam ex oraculo editur: Virtus ad beate vivendum se ipsa contenta est, et Quare? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Nec vero audiendus Hieronymus, cui summum bonum est idem, quod vos interdum vel potius nimium saepe dicitis, nihil dolere. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit.

Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere; Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.

1. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.
2. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes.