Continue to read this article?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Sin aliud quid voles, postea. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Duo Reges: constructio interrete. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Age, inquies, ista parva sunt. Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per se sit tantum inchoata. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat. Et saepe officium est sapientis desciscere a vita, cum sit beatissimus, si id oportune facere possit, quod est convenienter naturae. Quae possunt eadem contra Carneadeum illud summum bonum dici, quod is non tam, ut probaret, protulit, quam ut Stoicis, quibuscum bellum gerebat, opponeret. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Adsint etiam formosi pueri, qui ministrent, respondeat his vestis, argentum, Corinthium, locus ipse, aedificium-hos ergo asotos bene quidem vivere aut beate numquam dixerim.

Et tamen tantis vectigalibus ad liberalitatem utens etiam sine hac Pyladea amicitia multorum te benivolentia praeclare tuebere et munies. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus? Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum.

Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quid enim dicis omne animal, simul atque sit ortum, applicatum esse ad se diligendum esseque in se conservando occupatum? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Quippe: habes enim a rhetoribus; Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.