Continue to read this article?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Duo Reges: constructio interrete. Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur; Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Hoc non est positum in nostra actione. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Quid ergo?

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

At multis se probavit.

Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Respondeat totidem verbis.

Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?

Ita prorsus, inquam;

Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum.

Recte dicis;

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.

Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Atque ut a corpore ordiar, videsne ut, si quae in membris prava aut debilitata aut inminuta sint, occultent homines? Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Nam haec ipsa mihi erunt in promptu, quae modo audivi, nec ante aggrediar, quam te ab istis, quos dicis, instructum videro. Et tamen tantis vectigalibus ad liberalitatem utens etiam sine hac Pyladea amicitia multorum te benivolentia praeclare tuebere et munies. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; In sapientem solum cadit, isque finis bonorum, ut ab ipsis Stoicis scriptum videmus, a Xenocrate atque ab Aristotele constitutus est. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est? Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Simul atque natum animal est, gaudet voluptate et eam appetit ut bonum, aspernatur dolorem ut malum. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Quia, cum a Zenone, inquam, hoc magnifice tamquam ex oraculo editur: Virtus ad beate vivendum se ipsa contenta est, et Quare?