Continue to read this article?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Duo Reges: constructio interrete. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Utrum igitur tibi non placet, inquit, virtutisne tantam esse vim, ut ad beate vivendum se ipsa contenta sit? Illud enim rectum est quod katortwma dicebas contingitque sapienti soli, hoc autem inchoati cuiusdam officii est, non perfecti, quod cadere in non nullos insipientes potest. Utrum enim sit voluptas in iis rebus, quas primas secundum naturam esse diximus, necne sit ad id, quod agimus, nihil interest. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;

Istius modi autem res dicere ornate velle puerile est, plane autem et perspicue expedire posse docti et intellegentis viri. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Si enim ad populum me vocas, eum. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Quid de Pythagora? Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Sunt etiam turpitudines plurimae, quae, nisi honestas natura plurimum valeat, cur non cadant in sapientem non est facile defendere. Nam nisi hoc optineatur, id solum bonum esse, quod honestum sit, nullo modo probari possit beatam vitam virtute effici. Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

• Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
• Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam.
• Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
• Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.
• Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;
• Quae est igitur causa istarum angustiarum?