Continue to read this article?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Et quoniam haec deducuntur de corpore quid est cur non recte pulchritudo etiam ipsa propter se expetenda ducatur? Quocumque enim modo summum bonum sic exponitur, ut id vacet honestate, nec officia nec virtutes in ea ratione nec amicitiae constare possunt. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Duo Reges: constructio interrete. Id enim ille summum bonum eu)qumi/an et saepe a)qambi/an appellat, id est animum terrore liberum. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;

Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Quod enim dissolutum sit, id esse sine sensu, quod autem sine sensu sit, id nihil ad nos pertinere omnino. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Ita relinquitur sola haec disciplina digna studiosis ingenuarum artium, digna eruditis, digna claris viris, digna principibus, digna regibus. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.

Negare non possum.

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

Quo tandem modo?

Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?

Nulla erit controversia.

Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.

Moriatur, inquit.

Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;

• Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?
• Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Dat enim intervalla et relaxat. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. In sapientem solum cadit, isque finis bonorum, ut ab ipsis Stoicis scriptum videmus, a Xenocrate atque ab Aristotele constitutus est. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Itaque illa non dico me expetere, sed legere, nec optare, sed sumere, contraria autem non fugere, sed quasi secernere. Atque omnia quidem scire, cuiuscumque modi sint, cupere curiosorum, duci vero maiorum rerum contemplatione ad cupiditatem scientiae summorum virorum est putandum.