Continue to read this article?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Duo Reges: constructio interrete. Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior; Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Quare ad ea primum, si videtur; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Cur iustitia laudatur?

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Falli igitur possumus.

Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

Quonam modo?

Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Immo alio genere;

Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde?

Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Qui est in parvis malis. Est autem eius generis actio quoque quaedam, et quidem talis, ut ratio postulet agere aliquid et facere eorum. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Quonam, inquit, modo? Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Aut, si nihil malum, nisi quod turpe, inhonestum, indecorum, pravum, flagitiosum, foedum-ut hoc quoque pluribus nominibus insigne faciamus-, quid praeterea dices esse fugiendum? Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L. Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Quis enim potest istis, quae te, ut ais, delectant, brevibus et acutis auditis de sententia decedere? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quis autem de ipso sapiente aliter existimat, quin, etiam cum decreverit esse moriendum, tamen discessu a suis atque ipsa relinquenda luce moveatur? Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est. Ex quo magnitudo quoque animi existebat, qua facile posset repugnari obsistique fortunae, quod maximae res essent in potestate sapientis.