Continue to read this article?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Duo Reges: constructio interrete. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Quo igitur, inquit, modo? Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur.

Recte, inquit, intellegis.

Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Age sane, inquam.

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Facete M.

Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?

Venit ad extremum;

Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Sed videbimus.

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?

Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; A mene tu? Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quamquam ego non quaero, quid tibi a me probatum sit, sed huic Ciceroni nostro, quem discipulum cupio a te abducere. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Inquit, cum ego te hac nova lege videam eodem die accusatori responderet tribus horis perorare, in hac me causa tempus dilaturum putas? Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Quippe, inquieta cum tam docuerim gradus istam rem non habere quam virtutem, in qua sit ipsum etíam beatum. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Huc et illuc, Torquate, vos versetis licet, nihil in hac praeclara epistula scriptum ab Epicuro congruens et conveniens decretis eius reperietis. Est autem eius generis actio quoque quaedam, et quidem talis, ut ratio postulet agere aliquid et facere eorum. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti.