Continue to read this article?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Huc et illuc, Torquate, vos versetis licet, nihil in hac praeclara epistula scriptum ab Epicuro congruens et conveniens decretis eius reperietis. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Aristoteles, Xenocrates, tota illa familia non dabit, quippe qui valitudinem, vires, divitias, gloriam, multa alia bona esse dicant, laudabilia non dicant. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. In sapientem solum cadit, isque finis bonorum, ut ab ipsis Stoicis scriptum videmus, a Xenocrate atque ab Aristotele constitutus est. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Duo Reges: constructio interrete.

Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Sic est igitur locutus: Quantus ornatus in Peripateticorum disciplina sit satis est a me, ut brevissime potuit, paulo ante dictum. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Coniunctio autem cum honestate vel voluptatis vel non dolendi id ipsum honestum, quod amplecti vult, id efficit turpe. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.

Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Nam haec ipsa mihi erunt in promptu, quae modo audivi, nec ante aggrediar, quam te ab istis, quos dicis, instructum videro. Quod non subducta utilitatis ratione effici solet, sed ipsum a se oritur et sua sponte nascitur. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Quod autem patrocinium aut quae ista causa est voluptatis, quae nec testes ullos e claris viris nec laudatores poterit adhibere? Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. Coniunctio autem cum honestate vel voluptatis vel non dolendi id ipsum honestum, quod amplecti vult, id efficit turpe.