Continue to read this article?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Duo Reges: constructio interrete. Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Honestum igitur id intellegimus, quod tale est, ut detracta omni utilitate sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum possit iure laudari. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; An quae de prudentia, de cognitione rerum, de coniunctione generis humani, quaeque ab eisdem de temperantia, de modestia, de magnitudine animi, de omni honestate dicuntur? Quibus autem in rebus tanta obscuratio non fit, fieri tamen potest, ut id ipsum, quod interest, non sit magnum.

Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quid tanto concursu honestissimorum studiorum, tanto virtutum comitatu, si ea nullam ad aliam rem nisi ad voluptatem conquiruntur? Sed fac ista esse non inportuna; Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Ergo nata est sententia veterum Academicorum et Peripateticorum, ut finem bonorum dicerent secundum naturam vivere, id est virtute adhibita frui primis a natura datis. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Quae cum dixisset, finem ille. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.

Ut pompa, ludis atque eius modi spectaculis teneantur ob eamque rem vel famem et sitim perferant? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?

Quae quidem adhuc peregrinari Romae videbatur nec offerre sese nostris sermonibus, et ista maxime propter limatam quandam et rerum et verborum tenuitatem.