Continue to read this article?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. At cum tuis cum disseras, multa sunt audienda etiam de obscenis voluptatibus, de quibus ab Epicuro saepissime dicitur. Sedulo, inquam, faciam. Duo Reges: constructio interrete. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus. Facillimum id quidem est, inquam. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;

Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi, o gurges, Galloni! es homo miser, inquit. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus. Id enim ille summum bonum eu)qumi/an et saepe a)qambi/an appellat, id est animum terrore liberum. Simus igitur contenti his. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. In contemplatione et cognitione posita rerum, quae quia deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Huc et illuc, Torquate, vos versetis licet, nihil in hac praeclara epistula scriptum ab Epicuro congruens et conveniens decretis eius reperietis. Ratio quidem vestra sic cogit. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Eaedem res maneant alio modo. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Inquit, dasne adolescenti veniam? Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret. Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus; Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Explanetur igitur. Quibus rebus intellegitur nec timiditatem ignaviamque vituperari nec fortitudinem patientiamque laudari suo nomine, sed illas reici, quia dolorem pariant, has optari, quia voluptatem. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.