Continue to read this article?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Non potes, nisi retexueris illa. Nec enim figura corporis nec ratio excellens ingenii humani significat ad unam hanc rem natum hominem, ut frueretur voluptatibus. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Duo Reges: constructio interrete. Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum? Quae cum dixissem, Habeo, inquit Torquatus, ad quos ista referam, et, quamquam aliquid ipse poteram, tamen invenire malo paratiores. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Ergo in bestiis erunt secreta e voluptate humanarum quaedam simulacra virtutum, in ipsis hominibus virtus nisi voluptatis causa nulla erit?

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. At cum tuis cum disseras, multa sunt audienda etiam de obscenis voluptatibus, de quibus ab Epicuro saepissime dicitur. Quis enim redargueret? Ut etiam contendant et elaborent, si efficere possint, ut aut non appareat corporis vitium aut quam minimum appareat? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Nam e quibus locis quasi thesauris argumenta depromerentur, vestri ne suspicati quidem sunt, superiores autem artificio et via tradiderunt. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Iam insipientes alios ita esse, ut nullo modo ad sapientiam possent pervenire, alios, qui possent, si id egissent, sapientiam consequi. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?