Continue to read this article?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Quae quidem res efficit, ne necesse sit isdem de rebus semper quasi dictata decantare neque a commentariolis suis discedere. Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi omnia, quae leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam. Duo Reges: constructio interrete. Quis est tam dissimile homini. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Est, ut dicis, inquam. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.

1. Etiam beatissimum?
2. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.
3. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.

Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Quin etiam ferae, inquit Pacuvius, quíbus abest, ad praécavendum intéllegendi astútia, iniecto terrore mortis horrescunt. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Cum enim summum bonum in voluptate ponat, negat infinito tempore aetatis voluptatem fieri maiorem quam finito atque modico.

Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Perspicuum est enim, nisi aequitas, fides, iustitia proficiscantur a natura, et si omnia haec ad utilitatem referantur, virum bonum non posse reperiri; Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Nisi enim id faceret, cur Plato Aegyptum peragravit, ut a sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat. Nam si pravitatem inminutionemque corporis propter se fugiendam putamus, cur non etiam, ac fortasse magis, propter se formae dignitatem sequamur? Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Et saepe officium est sapientis desciscere a vita, cum sit beatissimus, si id oportune facere possit, quod est convenienter naturae.