Continue to read this article?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Si vero id etiam explanare velles apertiusque diceres nihil eum fecisse nisi voluptatis causa, quo modo eum tandem laturum fuisse existimas? Duo Reges: constructio interrete. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior; At iam decimum annum in spelunca iacet.

Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata, quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre potuerit. Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri. Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L. Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Huc et illuc, Torquate, vos versetis licet, nihil in hac praeclara epistula scriptum ab Epicuro congruens et conveniens decretis eius reperietis. Id autem eius modi est, ut additum ad virtutem auctoritatem videatur habiturum et expleturum cumulate vitam beatam, de quo omnis haec quaestio est. Pompeius in foedere Numantino infitiando fuit, nec vero omnia timente, sed primum qui animi conscientiam non curet, quam scilicet comprimere nihil est negotii. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;

1. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
2. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
3. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.
4. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.
5. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
6. Tria genera bonorum;

Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Reicietur etiam Carneades, nec ulla de summo bono ratio aut voluptatis non dolendive particeps aut honestatis expers probabitur. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Istius modi autem res dicere ornate velle puerile est, plane autem et perspicue expedire posse docti et intellegentis viri. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Quod equidem non reprehendo; Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis.

Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis.