Continue to read this article?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam qui sciet ubi quidque positum sit quaque eo veniat, is, etiamsi, quid obrutum erit, poterit eruere semperque esse in disputando suus. Quia, cum a Zenone, inquam, hoc magnifice tamquam ex oraculo editur: Virtus ad beate vivendum se ipsa contenta est, et Quare?

In sapientem solum cadit, isque finis bonorum, ut ab ipsis Stoicis scriptum videmus, a Xenocrate atque ab Aristotele constitutus est. Tria genera bonorum; Deinde concludebas summum malum esse dolorem, summum bonum voluptatem! Lucius Thorius Balbus fuit, Lanuvinus, quem meminisse tu non potes. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Docent enim nos, ut scis, dialectici, si ea, quae rem aliquam sequantur, falsa sint, falsam illam ipsam esse, quam sequantur. Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est. Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Nec enim absolvi beata vita sapientis neque ad exitum perduci poterit, si prima quaeque bene ab eo consulta atque facta ipsius oblivione obruentur. Et nemo nimium beatus est; Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Video equidem, inquam, sed tamen iam infici debet iis artibus, quas si, dum est tener, conbiberit, ad maiora veniet paratior.

Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Duo Reges: constructio interrete. Eaedem res maneant alio modo. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Academia tamquam philosophum disputaturum. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Cum enim fertur quasi torrens oratio, quamvis multa cuiusque modi rapiat, nihil tamen teneas, nihil apprehendas, nusquam orationem rapidam coerceas.

• Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
• Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus.
• Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.
• Nam ante Aristippus, et ille melius.
• Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
• Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.