Continue to read this article?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Duo Reges: constructio interrete. Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Sensibus enim ornavit ad res percipiendas idoneis, ut nihil aut non multum adiumento ullo ad suam confirmationem indigerent; Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura.

Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Possumusne hic scire qualis sit, nisi contulerimus inter nos, cum finem bonorum dixerimus, quid finis, quid etiam sit ipsum bonum? Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; Hac videlicet ratione, quod ea, quae externa sunt, iis tuemur officiis, quae oriuntur a suo cuiusque genere virtutis. Bonum appello quicquid secundurn naturam est, quod contra malum, nec ego solus, sed tu etiam, Chrysippe, in foro, domi; Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Quae enim dici Latine posse non arbitrabar, ea dicta sunt a te verbis aptis nec minus plane quam dicuntur a Graecis. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.

Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Quamquam ex omnibus philosophis Stoici plurima novaverunt, Zenoque, eorum princeps, non tam rerum inventor fuit quam verborum novorum. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Quid tibi, Torquate, quid huic Triario litterae, quid historiae cognitioque rerum, quid poetarum evolutio, quid tanta tot versuum memoria voluptatis affert?