Continue to read this article?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quam haec sunt contraria! hic si definire, si dividere didicisset, si loquendi vim, si denique consuetudinem verborum teneret, numquam in tantas salebras incidisset. Duo Reges: constructio interrete. At vero si ad vitem sensus accesserit, ut appetitum quendam habeat et per se ipsa moveatur, quid facturam putas? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quocirca intellegi necesse est in ipsis rebus, quae discuntur et cognoscuntur, invitamenta inesse, quibus ad discendum cognoscendumque moveamur. Quae enim cupiditates a natura proficiscuntur, facile explentur sine ulla iniuria, quae autem inanes sunt, iis parendum non est. Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere.

Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Qua exposita scire cupio quae causa sit, cur Zeno ab hac antiqua constitutione desciverit, quidnam horum ab eo non sit probatum; Prioris generis est docilitas, memoria; Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.

• Sed quid sentiat, non videtis.
• At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
• Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente?
• Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere.
• Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;

Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Ex quo magnitudo quoque animi existebat, qua facile posset repugnari obsistique fortunae, quod maximae res essent in potestate sapientis. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Dicuntur ista, Cato, magnifice, inquam, sed videsne verborum gloriam tibi cum Pyrrhone et cum Aristone, qui omnia exaequant, esse communem? Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Ista similia non sunt, Cato, in quibus quamvis multum processeris tamen illud in eadem causa est, a quo abesse velis, donec evaseris; Ut etiam contendant et elaborent, si efficere possint, ut aut non appareat corporis vitium aut quam minimum appareat? Et ille ridens: Age, age, inquit,-satis enim scite me nostri sermonis principium esse voluisti-exponamus adolescenti,. Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior; Ex quo magnitudo quoque animi existebat, qua facile posset repugnari obsistique fortunae, quod maximae res essent in potestate sapientis.